مقاله شرح و توصیف انواع ابرها

دسته: علوم انسانی
بازدید: 120 بار
فرمت فایل: doc
حجم فایل: 16 کیلوبایت
تعداد صفحات فایل: 28

مقاله شرح و توصیف انواع ابرها در 28 صفحه ورد قابل ویرایش

قیمت فایل فقط 5,000 تومان

مقاله شرح و توصیف انواع ابرها در 28 صفحه ورد قابل ویرایش

شرح و توصیف انواع ابرها

الف: ابرهای بالا HIGH CLOUDS

1- ابرهای سیروس CIRRUS (CI)- این نوع ابر بصورت رشته های گسترده كه به صورت پر مرغ یا یال اسب و یا انبوه موهای پریشان دیده می‎شود رنگ آن سفید است و سایه ندارد و خورشید و ماه از پشت آن بخوبی دیده می‎شوند. این ابر از كریستالهای یخ تشكیل شده است.

در طبقه بندی ابرها این نوع ابر بالاترین و نازكترین است و میزان برودت آن در 20000 پائی بین 36- درجه تا 41- درجه سانتیگراد است.

گوناگونی این ابر زیاد است و هنگامی كه بصورت خیلی نازك- توری شكل و جدا از هم ظاهر می‎شود و با ابر سیرواستراتوس و آلتواستراتوس نیز ارتباطی برقرار نكرده باشد یعنی پس از این ابر دو ابر فوق الذكر به ترتیب ظاهر نشوند، معمولاً بعنوان علامت هوای خوب و پایدار شناخته شده است.

با افزایش بخار آب در این نوع ابر شكل آن از حالت رشته ای بصورت منگوله های زیر كه به طور منظم و در یك ردیف پهلوی هم قرار دارند تبدیل می‎شود و اگر بعد از این نوع ابر، ابرهای پوششی سیرواستراتوس و آلتواستراتوس همراه باشد معمولاً می‎توان بعد از 24 تا 48 ساعت انتظار هوای نامساعد را داشت. هنگام طلوع و غروب خورشید اگكر رنگ این ابر در افق زرد یا متمایل به قرمز روشن باشد معمولاً این علامت مناسب برای هوای خوب فرد است.

لذا نام ابری كه دارای و یا همراه با لغت نیمبو یا نیمبوس باشد به معنی باران زا بودن آن ابر است.

نكته: بعلت اهمیت خاص ابركومولو نیمبوس كه همیشه همراه با توربولانس TURBULANCE باران شدید HEAVY RAIN- رعد و برق THUNDER می‎باشد خلبانان این ابر را به نام (SEA BEE) می گویند.

یكی از كتب پراهمیت سازمان جهانی هواشناسی WMO كتاب اطلس ابر است كه با مراجعه به آن و مطالعه عمیق در مورد انواع ابر- ساخت و ارتفاع آن می‎توان اطلاعات دقیقتری درباره ابر به دست آورد.

باستناد كتاب دیربانی ابر به شماره 407 : WMO : NO ارتفاع ابر بر حسب عرضهای مختلف به قرار زیر است:

ارتفاع ابر در            منطقه قطبی              مناطق معتدله            منطقه حاره

بالا-                 پا(25000 تا 10000)    پا(45000 تا 16500)    پا(60000 تا 20000)

متوسط -          پا(13000 تا 6500)      پا(23000تا 6500)       پا(25000تا 6500)

پائین-               پا(6500 تا سطح زمین)  پا(6500تا سطح زمین)   پا(6500تا سطح زمین)

این ابر بر اثر نوسانات و جنبشهایی كه در لایه نازكی از ابر سیروس یا سیرواستراتوس قرار دارند و در دمای خاصی نیز ناپایدار هستند شكل می گیرند. بهرحال این ناپایداری معمولاً در زمان محدودی انجام می‎شود.

ابر سیروس و سیرواستراتوس در بعضی اوقات سریعاً تبدیل به ابر سیروكومولوس شده ولی بعد از مدت كمی فرم اصلی خود را به دست می آورند كه هیچگونه نشانه ای از ابر سیروكومولوس CIRRO COMULUS (Cc) در آن مشاهده نمی‎شود. این نوع ابر غالباً بشكل كركهای منگوله ای دیده می‎شود و معمولاً این نوع ابر همراه با هوای خوب می‎باشد.

اگر ضخامت این ابر افزایش یافته و سایه آن نیز تیره تر شده و بعد از آن همراه با ابر آلتواستراتوس باشد احتمال وقوع باد و باران موجود است.

ب- ابرهای متوسط MEDIUM OR MIDDLE CLOUDS

1-   ابر آلتوكومولوس ALTOCUMULUS (Ac)

این نوع ابر شبیه توده عظیمی از حبابهای كوچك كه به رنگ سفید یا مایل به خاكستری است و بعضی قسمتهای آن دارای سایه است دیده می‎شود. حبابهای تشكیل شده این ابر همراه با نظم خاصی پهلوی هم قرار دارند. اگر در ارتفاعات بالا باد شدید در حال وزش باشد این ابر تغییر شكل یافته و به صورت عدسی های پراكنده در یك یا چند لایه ملاحظه می‎شود.

این نوع ابر را آلتوكومولوس لنتی كولاریس ALTOCUMULUS   LINTI CULARIS یا آلتوكومولوس عدسی شكل گویند.

شناخت این نوع ابر برای خلبانان هواپیماهای كوچك دارای اهمیت است زیرا با مشاهده این ابر می‎توان به باد شدید در ارتفاع برابر با این لایه پی برد. در ابر Ac خورشید و ماه به سختی دیده می‎شوند و با افزایش ضخامت آن دیگر مشاهده نمی‎شوند.

2-   ابر سیرواستراتوس CIRRO  STRATUS (CS)

این نوع ابر بصورت تور خیلی نازك در آسمان دیده می‎شود و خورشید و ماه از ماورا، آن قابل رویت اند.

رنگ این ابر سفید متمایل به شیری است. بعلت انعكاس و نحوه شكست نور خورشید یا ماه بر روی كریستالهای یخ آن همواره هاله ای در اطراف خورشید و ماه ملاحظه می‎شود.

با افزایش بخار آب و ضخیم شدن ابر سیرواستراتوس قطر هاله كوچكتر می‎شود. میانگین ارتفاع این ابر از سطح دریای آزاد (ALTI TUDE)  حدود 28000 پا است.

اگر این ابر مانند ابر سیروس در اثر تراكم مجدد بخار آب در ارتفاعات بالای ابر Cu كومولوس و یا Cb كومولونیمبوس تشكیل شود و اگر ضخامت ابر سیرواستراتوس كه بعد از ابر سیروس ظاهر می‎شود زیاد شده و پس از آن با ابر آلتواستراتوس مشاهده شود با احتمال حدود 80% بارندگی در 24 یا 48 ساعت آینده موجود می‎باشد.

3-   ابر سیرو كومولوس CIRRO  COMULUS (Cc)

این ابر به صورت منگوله های ریز یا درشت بوده و معمولاً بدون سایه می‎باشد ولی گاهی در اثر ضخیم شدن این ابر كمی در مقابل نور خورشید مشاهده می‎شود. میانگین ارتفاع این ابر حدود 22000 پا از سطح دریای آزاد است.

ذیلاً نمونه های مختلف آلتوكومولوس همراه با توضیحات مختصر آن ارائه می‎شود.

ابر آلتوكومولوس نوع 3 بنام ALTOCUMULUS   TRANSLUSIDUS

ابر آلتوكومولوس ترانس لوسی دوس ALTOCUMULUS   TRANSLUSIDUS

قسمت اعزم این ابر تقریباً همگی در یك لایه هستند و ضمناً قسمت اعزم آن شفاف است این ابر دارای ضخامت مساوی و یكنواخت است با وجود آنكه اغلب آنها پیوسته است ولی در بین آنها فواصلی وجود دارد كه آسمان از آنها دیده می‎شود. این ابر دركلیه فصول دیده می‎شود و تقریباً نشانه پایداری هوا است.

- ابر آلتواستراتوس (As)      ALTOSTRATUS

این ابر مایل به خاكستری یا مایل به آبی به صورت ورقه ای یا لایه ای شیاردار بوده كه ظاهرش به صورت رشته رشته یا یكنواخت است. این ابر قسمتی یا تمامی آسمان را می پوشاند. بعضی از قسمتهای این ابر بقدری نازك است كه حداقل فقط محل خورشید را از پشت آن می توان دید و از این نظر شبیه شیشه مات است در این ابر دیگر هاله دیده نمی شود.

ارتفاع تقریبی این ابر حدود 13000 پا از سطح زمین است. هنگامیكه ابر آلتواستراتوس در ادامه ابر سیروس و سیراستراتوس باشد احتمال وقوع بارندگی در شش تا 14 ساعت آینده حدود 90% است. مساله مهم این ابر ضخامت ان است كه در مواقع مختلف از 1000 پا تا 7000 پا تغییر می كند.

ج- ابرهای  پائین       LOW- CLOUDS

1- ابر استراتوكومولوس (Sc)                   STRATO  COMULUS

این نوع ابر به صورت تكه های گسترده یا به صورت لایه ای یا به صورت غلطك ها مشاهده می شود. كوچكترین تكه این ابر به طور منظم گسترده شده و آسمان را پوشانیده و برنگ خاكستری كه در بعضی قسمتهای آن تیره و كدر است مشاهده می شود.

این نوع ابر از پایین و به صورت گسترده و یكنواخت مشاهده می شود و بعضی از قسمتهای آن كم ضخامت و در نتیجه رنگ آن خاكستری و رنگ بعضی قسمتها كه ضخامت زیادی دارند تیره است. شكل ظاهری این ابر به صورت تكه های  گرد و غلنبه با غلتكهای پهلوی هم می باشد و گاهی نیز جدا از هم قرار می گیرند. لذا چنانچه این ابر تمامی آسمان را پوشانیده باشد شخص ناظر آن را به صورت امواج مشاهده می كند.

ابر استراتوكومولوس (SC) در زمستان بیشتر مشاهده شده و ارتفاع كف آن پایین تر از حد معمول بوده و حدود 1000 پا از سطح دریای آزاد است. میانگین ضخامت این ابر حدود 1400 پا است لذا می توان گفت كه این ابر دارای ضخامت كمی است ولی گاهی نیز كاملاً توسعه یافته و ضخیم میشود و هوای تیره ای را ایجاد می كند. بعضی مواقع قسمتهایی از این ابر كه ضخامت كمی دارند شكسته شده و نور خورشید از این شكافها به زمین می تابد و گاهی نیز برای چند روز متوالی آسمان پوشیده از این ابر باقی می ماند.

معمولاً در قسمتهای تیره این ابر جریانات عمودی (UP- DRAFT) وجود داشته كه باعث تكانهای شدید هواپیمائی كه در بالا و پایین این ابر پرواز می كنند می شود.

هنگامی كه این ابر به صورت غلتكهای خوابیده و پهلوی هم مشاهده می شوند این دلیل خوبیست برای وجود باد در آن ارتفاع. اگر هنگام مشاهده این  ابر باد در سطح زمین قوی نباشد در این صورت می توان انتظار داشت كه در ارتفاع بالای لایه این ابر باد قوی موجود است.

2- ابر نیمبواستراتوس (Ns)            NIMBO  STRATUS

ابر نیمبواستراتوس در لایه های مختلف و در سطح پایین تشكیل می شود و تقریباً یكدست و برنگ خاكستری تیره است. ابر نیمبواستراتوس از تغییر شكل ابر آلتواستراتوس كه به سمت پایین ضخیم شده و گسترش یافته ایجاد می شود و گاهی نیز كف آن به سمت پایین كشیده می شود و ابتدا به صورت ابرهای پایین و تكه تكه كه بسمت زمین سرازیر است دیده می شود كه بعداً این ابرها بهم می پیوندند وتقریباً یك لایه یك نواخت ایجاد می كنند. پس از پایان بارندگی این ابر شكسته می شود. در زیر این ابر اكثراً ابرهای ناهموار و سیاه رنگ مشاهده می شود.

 ابر نیمبواستراتوس به طور معمول ابر باران زا است ولی باران شدید تولید نكرده بلكه باران و برف باریده از این ابر معمولاً مداوم است. كف این ابر ندرتاً از 6500 پا از زمین تجاوز می كند و ارتفاع آن از سطح دریای آزاد بطور مشخص تغییر می كند ولی ارتفاع معمولی آن حدود 2000 پا از سطح دریای آزاد MSl است. مدت تداوم فعالیت این ابر بستگی به میزان گسترش و بزرگی آن و نیز به شرایط هوای متلاطم همراه با این ابر دارد.

معمولاً فعالیت این نوع ابر فقط چند ساعت است ولی در زمستان ممكن است برای چندین روز فعالیت داشته باشد.

افزایش فشار بارومتر و تغییر جهت باد از علائم مشخصه باز شدن هواست.

3- ابر استراتوس                 ST RATUS

ابریست در ارتفاع پایین كه به صورت یكنواخت كلیه آسمان را می پوشاند و شبیه مه است ولی بر روی زمین گسترش ندارد. اگر ضخامت ابر استراتوس كم باشد آسمان ظاهری غبار آلود خواهد داشت ولی در دیگر زمانها این ابر بصورت یكدست مشاهده می شود كه در واقع ضخامت آن به چند صد پا خواهد رسید.

هنگامی كه این ابر شكسته می شود و تبدیل به فراكتواستراتوس FRACTOSTRATUS می شود. ابر فراكتواستراتوس Fsبا هر نوع ابر دیگر می تواند همراه باشد. این ابر هنگامی بارندگی و پس از آن معمولاً در بین ابرهای نیمبواستراتوس (Ns) شكل می گیرد.

قیمت فایل فقط 5,000 تومان

برچسب ها : تحقیق شرح و توصیف انواع ابرها , پروژه شرح و توصیف انواع ابرها , مقاله شرح و توصیف انواع ابرها , دانلود تحقیق شرح و توصیف انواع ابرها , شرح و توصیف , انواع ابرها